ضوابط و استانداردهای محیط فیزیکی بیمارستان دوستدار سالمند

استانداردهای محیط فیزیکی

راﻫﺮو : 

ﭘﻬﻨﺎی راﻫﺮو ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺣﺮﮐﺖ دو وﯾﻠﭽﺮ در ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ. راﻫﺮوﻫﺎی دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺣﺪاﻗﻞ دارای 1.50متر ﭘﻬﻨﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. راﻫﺮوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻤﺎران را ﺑﺎ ﺗﺨﺖ ﻣﺘﺤﺮك ﺟﺎﺑﺠﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪاﻗﻞ دارای ﭘﻬﻨﺎی ﺛﺮ 2.25 ﻣﺘﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

 در ﮐﻨﺎر ﻣﻌﺎﺑﺮ و راﻫﺮوﻫﺎی ﺷﯿﺐ دار ﻧﺮده ﻫﺎی ﻣﺤﺎﻓﻆ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

ﭘﯿﭻ راﻫﺮو ﻃﻮری ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺣﺪاﻗﻞ 120ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﻋﺮض داﺷﺘﻪ و ﺑﺮاﺣﺘﯽ وﯾﻠﭽﺮ در آن ﺑﭽﺮﺧﺪ.

از اﯾﺠﺎد راﻫﺮوﻫﺎی ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﺪون ﻋﻼﺋﻢ راﻫﻨﻤﺎ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ و ﻋﺪم اﻧﮕﯿﺰه ﺟﻬﺖ راه رﻓﺘﻦ اﺟﺘﻨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ.

 در ﺻﻮرت وﺟﻮد راﻫﺮوﻫﺎی ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻫﺮ 30 ﻣﺘﺮ ﯾﮏ اﯾﺴﺘﮕﺎه اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺗﻌﺒﯿﻪﺷﻮد.ﻓﺎﺻﻠﻪ اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻫﺎی اﺳﺘﺮاﺣﺖ از ﻫﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ از 30 ﻣﺘﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎﯾﯽ در اﯾﻦ راﻫﺮوﻫﺎ ﺗﻌﺒﯿﻪ ﺷﻮد.
راﻫﺮو ﻫﺎ ﺑﺪون ﻣﺎﻧﻊ و وﺳﯿﻊ ﺑﻮدن ﺑﺮای ﻋﺒﻮر ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﺮﺧﺪار، واﮐﺮ و ﺗﺨﺘﻬﺎی ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺑﺎﺷﺪ.

 از ﺳﻄﻮح ﺑﺮاق و ﻣﻨﻌﮑﺲ ﮐﻨﻨﺪه ﻧﻮر در راﻫﺮوﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺸﻮد.

ﻧﺮده ﻫﺎی ﮐﻨﺎر دﯾﻮار ﺑﺮای ﮐﻤﮏ ﺑﻪ راه رﻓﺘﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺎﺷﺪ(ﺑﻪ ﺻﻮرت اﺳﺘﻮاﻧﻪ ای) وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

درب ﻫﺎ و ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ:

ﺗﺮﺟﯿﺤﺎ ﺟﻬﺖ درب ﻫﺎی ورودی، از درب ﻫﺎی اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺎﺧﯿﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد.

از  درب ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دﺳﺘﮕﯿﺮه آن ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺧﻢ ﺷﺪن ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺎ ﯾﮏ دﺳﺖ ﺑﺎز ﺷﻮﻧﺪ اﺳﺘﻔﺎد ﺷﻮد.

از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎ ﻟﻮﻻﻫﺎی ﮐﻨﺎری در اﺗﺎق ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد.

درب ﻫﺎ و ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻪ ﺗﻮری و ﻋﺎﯾﻖ ﺻﻮﺗﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ای ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻄﺮ اﻓﺘﺎدن ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ (ﺑﺎز ﺷﺪن ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺻﻮرت 60 درﺟﻪ ﯾﺎ داﺷﺘﻦ ﺣﻔﺎظ)

ﭘﺮده ﻫﺎی ﭘﻨﺠﺮه ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﮐﻨﺘﺮل آن ﻃﻮری ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﻮد ﺗﺎ اﻓﺮادی ﮐﻪ از وﯾﻠﭽﺮ ﻧﯿﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ آن دﺳﺘﺮﺳﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪاز درب ﻫﺎی ﮐﺸﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺗﻮان و ﻗﺪرت ﮐﻤﯽ ﺑﺮای ﺑﺎز ﮐﺮدن آن ﺑﺎﺷﺪ، اﺳﺘﻔﺎد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ.

 دﺳﺘﮕﯿﺮه ﻫﺎ:

دﺳﺘﮕﯿﺮه ﻫﺎ در ﻓﺎﺻﻠﻪ 85 ﺳﺎﻧﺘﯽ ﺗﺮی از ﺳﻄﺢ زﻣﯿﻦ ﻧﺼﺐ ﺷﻮد.

 ﻗﻄﺮ دﺳﺘﮕﯿﺮه ﻫﺎ 40 ﺗﺎ 45 ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.

در ﻓﺎﺻﻠﻪ 10 ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮی از اﻧﺘﻬﺎی دﺳﺘﮕﯿﺮه ﻋﻼﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﻨﺪه اﺗﻤﺎم دﺳﺘﮕﯿﺮه ﺑﺎﺷﺪ ﻗﺮار داد ﺷﻮد.

در دو ﻃﺮف راﻫﺮو ﻫﺎ و ﭘﻠﻪ ﻫﺎ و ﺳﻄﻮح ﺷﯿﺐ دار دﺳﺘﮕﯿﺮه ﻧﺼﺐ ﮔﺮدد.

در دو ﻃﺮف ﮐﺎﺑﯿﻦ آﺳﺎﻧﺴﻮر و در ﻓﺎﺻﻠﻪ 80 ﺗﺎ 100 ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮی از ﮐﻒ آﺳﺎﻧﺴﻮر دﺳﺘﮕﯿﺮه ﻧﺼﺐ ﮔﺮدد.

رﻧﮓ دﺳﺘﮕﯿﺮه ﻫﺎ در ﺗﻀﺎد ﺑﺎ رﻧﮓ دﯾﻮار و ﮐﻒ ﺑﺎﺷﺪ.

دﺳﺘﮕﯿﺮه ﻫﺎ ﻣﻘﺎوم و ﻗﺪرت ﺗﺤﻤﻞ وزن را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

 ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎی راﻫﻨما : 

ﺑﯿﺶ از 80%ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان درﺟﺎﺗﯽ از دﺷﻮاری درﺧﻮاﻧﺪن ﻧﺎﺷﯽ از ﮐﻤﺒﻮد ﺗﺤﺼﯿﻼت، ﺗﻔﺎوﺗﻬﺎی ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. وﻗﺘﯽ اﯾﻦ ﻣﻮارد ﺑﺎ اﺧﺘﻼﻻت ﺑﯿﻨﺎﯾﯽ، ﺗﻐﯿﯿﺮات ادراﮐﯽ و ﻋﻼﺋﻢ راﻫﻨﻤﺎی ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻫﻤﺮا ﺷﻮد، ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ دﭼﺎر اﺧﺘﻼل در اﻧﺠﺎم ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﻬﺎﯾﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻋﻼﺋﻢ ﺑﺎﯾﺪ دارای ﻣﺸﺨﺼﺎت زﯾﺮ ﺑﺎﺷﺪ:

ﻣﻨﻈﻢ و ﺑﺎ ﯾﮏ ﭘﯿﺎم ﺳﺎده ﺑﺎﺷﺪ.

از ﭼﻨﺪ ﻣﻔﻬﻮم ﺑﺮ روی ﯾﮏ ﻋﻼﻣﺖ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺟﺘﻨﺎب ﺷﻮد.

نوﺷﺘﻪ ﻫﺎی ﻣﺎت و ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺎﺑﺶ ﻧﻮر ﺑﺎﺷﺪ.

 دارای ﮔﺮاﻓﯿﮏ ﺳﺎده ﺑﺎﺷﺪ.

از ﻋﻼﺋﻢ ﻋﻤﻮدی ﻣﺸﺨﺺ ﺑﺮ روی دﯾﻮار ﺑﺮای ﺗﺴﻬﯿﻞ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻣﮑﺎﻧﻬﺎی ﮐﻠﯿﺪی ﻣﺎﻧﻨﺪ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ و ﺣﻤﺎم اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد.

از ﻓﻠﺸﻬﺎی راﻫﻨﻤﺎی ﻣﺸﺨﺺ ﺑﺮروی دﯾﻮارﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد.

تاﺑﻠﻮﻫﺎی راﻫﻨﻤﺎ در ﻣﮑﺎن ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﯿﻦ ﺑﺨﺶ ﻫﺎ ﻧﺼﺐ ﮔﺮدد.

ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎی ﺗﺎﺑﻠﻮ دارای رﻧﮓ روﺷﻦ در زﻣﯿﻨﻪ ﺗﯿﺮه ﺑﺎﺷﺪ.از ﺑﮑﺎر ﺑﺮدن اﯾﻦ رﻧﮓ ﻫﺎ در ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎی راﻫﻨﻤﺎ ﺧﻮدداری ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ: رﻧﮓ زرد ﺑﺮوی زﻣﯿﻨﻪ ﺳﯿﺎه و ﺳﺒﺰ، رﻧﮓ ﺳﺒﺰ ﺑﺮوی زﻣﯿﻨﻪ آﺑﯽ، رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﺮوی زﻣﯿﻨﻪ ﺳﺒﺰ

ﺳﺎﯾﺰ ﻓﻮﻧﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺣﺪاﻗﻞ 16 ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ ﺑﺮای ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ و 40 ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ ﺑﺮای ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎی ﺑﺰرگ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺟﻬﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﺮدن ﻃﺒﻘﺎت ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن در ﺧﺎرج از آﺳﺎﻧﺴﻮر از اﻋﺪاد ﺑﺰرگ و ﺑﺎ رﻋﺎﯾﺖ ﺗﻀﺎد رﻧﮓ ﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎدﻧﻤﺎﯾﯿﺪ.

از ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ و ﺗﻘﻮﯾﻢﻫﺎی ﺑﺰرگ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد.